۱۳۸۸ آبان ۲۷, چهارشنبه

برای علی اکبر





بعد از تو از کدام دریچه

آسمان را به تماشا بنشینم

و با کدام واژه عشق را معنا کنم

بی تو

همه ی فصلها خاکستری

و همه ی ستاره ها خاموشند

کیفر شکستن دل من چند جاده غربت

و چند آسمان تنهایی است

باور کن

من هنوز هم

به قداست چشمان تو ایمان دارم مادر .
(برای شادی روح همه مادرانی که در بین مانیستند صلوات)

1 نظر:

در ۳ آذر ۱۳۸۸ ساعت ۲۲:۲۶, Blogger علی اکبر خسرویانی گفت...

زندگی زنده بودن نيست. زنده بودن زندگی می خواهد، زندگی بندگی نمی باشد.

 

ارسال یک نظر

اشتراک در نظرات پیام [Atom]

<< صفحهٔ اصلی